Τρία θεατρικά έργα - Γιώργος Πολυχρονίδης

Τα βιβλία που αγάπησα που επανειλημμένα στη ζωή μου επέστρεφα σ’ αυτά, αποφάσισα να τα κάνω θεατρικά έργα.

Η Ελληνική Μυθολογία πόσα έχει να μας μάθει! Ο Ησίοδος, ο Όμηρος, λατρεμένα κείμενα και ξεχασμένα (;) Το πρώτο θεατρικό έργο αυτού του βιβλίου σε αυτά τα κείμενα βασίζεται. «Η Γέννηση του κόσμου, Κοσμογονία, από την Ελληνική Μυθολογία».

Για το 1821 ήθελα να βάλω σε μια σειρά μόνο αλήθειες, αλήθειες που πονάνε αλλά και αλήθειες που κάνουν τα στήθια μας να φουσκώνουν. «Πότε θα κάνει ξαστεριά σ’ αυτή τη χώρα, 1821, Μέρες του αγώνα», ονόμασα αυτό το έργο.

Και το μεγάλο παράπονο της Μικράς Ασίας. Μια συμμαχία, μια προδοσία και μια πληγή που δεν πρόκειται να κλείσει, κακοφορμίζει και μας θυμίζει τον ηρωισμό μας και τα λάθη μας, που μέρα με τη μέρα πληθαίνουν. «1922. Άγνωστοι στρατιώτες στην κόλαση της Μικράς Ασίας», ο τίτλος του τρίτου θεατρικού έργου που φιλοξενείται σ’ αυτόν τον τόμο.

ISBN: 978 618 5738 22 8

Σελ. 210

Διάσταση 14Χ21

Γεννήθηκα το 1956 στη Νέα Βύσσα Έβρου. Έφυγα από κει στα 15 μου αφήνοντας στη μέση το Γυμνάσιο. Μετά, στη Νίκαια του Πειραιά δεν άφησα στη μέση τη Σχολή Μηχανοτεχνιτών κι έγινα Μηχανικός αυτοκινήτων. 

Το 1974 με το Κυπριακό και την αναδουλειά που προέκυψε ασχολήθηκα με ό,τι έβρισκα, ακόμη και ως κομπάρσος έπαιξα σε τηλεοπτικές παραγωγές. 

Πριν πάω φαντάρος, γνώρισα τον συγγραφέα Κώστα Ταχτσή κι αυτή η γνωριμία μου άλλαξε τη ζωή. Με παρότρυνσή του αντί για το στρατό πήγα στη σχολή Δοξιάδη, την οποία παράτησα κι αυτή στο δεύτερο έτος κι έτσι δεν έμαθα να διακοσμώ εσωτερικούς χώρους, πρόλαβα όμως να γνωρίσω τη Μύριαμ, που αργότερα παντρεύτηκα. 

Αργότερα, πήγα σε δραματική σχολή την οποία δεν παράτησα κι έγινα ηθοποιός. Συμμετείχα σε θεατρικές παραστάσεις, κινηματογραφικές ταινίες, βιντεοταινίες και σήριαλς της δεκαετίας 1980 -’90. 

Τα βαρέθηκα κι αυτά, διότι από τη μια η ανασφάλεια του επαγγέλματος, από την άλλη το γεγονός πως δεν μπορεί να σε ζήσει, στράφηκα στο εμπόριο, το οποίο μου πρόσφερε μια αξιοπρεπή διαβίωση με τη γυναίκα μου και τα δυο μας παιδιά.

Τυχαία, ξεκίνησα να γράφω. Από τη γνωριμία μου με τον Κώστα Ταχτσή μού είχαν μείνει κάποιες επιστολές που μου έστειλε και ήθελα να τις εκδώσω. Τις έβαλα σε χρονολογική σειρά αλλά, όπως διαπίστωσα, διαβάζοντάς τες, χρειάζονταν κάποιες εξηγήσεις ενδιάμεσα, τις οποίες πρόσθεσα κι έτσι βγήκε το πρώτο μου βιβλίο με τίτλο: «Ο Κώστας, εγώ, κι ο Ταχτσής» που ξεκίνησε ως ντοκουμέντο με αυτοβιογραφικά στοιχεία, αλλά, μια που είμαι λιγάκι παραμυθάς, πρόσθεσα και αρκετή μυθοπλασία.

Το «Κόκκινο φεγγάρι πάνω απ’ το ποτάμι» είναι το δεύτερο βιβλίο μου και το πρώτο μου μυθιστόρημα. Οι «Κατάρες», μια μυθιστορία, ακολούθησαν και το «Εδώ ειν’ ο Παράδεισος κι η Κόλαση εδώ».

Γιώργος Πολυχρονίδη