Κόκκινο φεγγάρι πάνω από το ποτάμι - Γιώργος Πολυχρονίδης

Ο Δημήτρης, ο τελευταίος γιός μιας εφταμελούς φτωχικής οικογένειας, που ζει στα σύνορα, σ’ ένα χωριό δίπλα στον ποταμό Έβρο, γεννημένος στα μέσα της δεκαετίας του ’50 έχει βάλει ένα στόχο στη ζωή του: Να ξεπεράσει τη μοίρα του και να γίνει πλούσιος. 

Η Αθήνα μπορεί να είναι η ευκαιρία, οπότε κατεβαίνει στην πρωτεύουσα για σπουδές και να βρει δουλειά. Προσπαθεί, ελπίζει, δεν παραιτείται, αλλά σύντομα θα ανακαλύψει πως δεν είναι εύκολο. 

Βάζει στην τρύπια βαλίτσα του στιγμές που έζησε, λίγες ρομαντικές και αρκετές απόρριψης και επιστρέφει στο χωριό του, για λίγο.

Κι αυτό το λίγο γίνεται πολύ, διότι εκεί τον περιμένει η ανέλπιστη ευκαιρία. Ο ντροπαλός, φιλόδοξος Δημητράκης θα γίνει ο πάμπλουτος κύριος Δημήτρης από τη μια μέρα στην άλλη.

Τότε, θα έρθει και ο έρωτας ανορθόδοξος αλλά καταλυτικός.

Αριθμός σελίδων: 396

ISBN: 978-618-5101-41-1

Ημερομηνία έκδοσης: Ιανουάριος 2017

Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο

Διαστάσεις: 14Χ21

Βιογραφικό

Γεννήθηκα στη Νέα Βύσσα Έβρου στις 27 Μαρτίου του 1956. 

Πήγα τρία χρόνια στο εξατάξιο γυμνάσιο Ορεστιάδας και μετά ήρθα στην Αθήνα όπου έβγαλα την τεχνική σχολή Ηράκλειτος. 

Πριν πάω φαντάρος, γνώρισα τον συγγραφέα Κώστα Ταχτσή, οπότε αντί να πάω στον στρατό, με παρότρυνσή του, πήρα αναβολή και ξαναπήγα σχολείο, στις σχολές Δοξιάδη. Eκεί, δεν έμαθα να διακοσμώ εσωτερικούς χώρους ούτε να ζωγραφίζω, γνώρισα όμως τη γυναίκα μου, τη Μύριαμ. 

Στη συνέχεια φοίτησα στη Δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών εκπληρώνοντας το πρώτο μου όνειρο που ήταν να γίνω ηθοποιός. 

Έπαιξα δυο χρονιές στο θέατρο Έρευνας του Δημ. Ποταμίτη αλλά κι από κει έφυγα και προτίμησα το εμπορικό, μουσικό θέατρο. 

Τη δεκαετία 1980-’90 πήρα μέρος σε κινηματογραφικές ταινίες εκπληρώνοντας το δεύτερο μεγάλο μου όνειρο να βγω στο σινεμά. 

Την ίδια εποχή συμμετείχα σε  κάποιες τηλεοπτικές σειρές. 

Στο θέατρο εργάστηκα και ως βοηθός σκηνοθέτη, σκηνοθέτης, βοηθός σκηνογράφου, σκηνογράφος. 

Δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να συνεργαστώ με κάποιο θέατρο πρόζας κι έτσι σιγά-σιγά λίγο το βαρέθηκα εγώ, πολύ με βαρέθηκε εκείνο, παράτησα το εμπορικό θέατρο και μπήκα στο εμπόριο, όπου και, ευτυχώς, έμεινα. Μπορώ να ζω την οικογένειά μου και μου μένει χρόνος για να γράφω. 

Είμαι ακόμα παντρεμένος με την κοπέλα που γνώρισα στη σχολή Δοξιάδη κι έχουμε δυο παιδιά. 

Το βιβλίο «Ο Κώστας, εγώ κι ο Ταχτσής», το πρώτο μου συγγραφικό εγχείρημα είναι ντοκουμέντο, με αυτοβιογραφικά στοιχεία και ελάχιστη μυθοπλασία.

Το «Κόκκινο φεγγάρι πάνω απ’ το ποτάμι» είναι το πρώτο μου μυθιστόρημα.