Ο κύριος Θωμαΐνος - Βασιλική Γεωργίου

Κυκλοφόρησαν οι ιστορίες του αξιολάτρευτου κυρίου Θωμαΐνου, Ο κύριος Θωμαΐνος και η Σκιά του και Ο κύριος Θωμαΐνος και ο Μαραμένος Φίλων.

Σε μια χώρα μακρινή, τη Χρωματζαλία, κάθε σπίτι έχει την καπνοδόχο του που τη στολίζει ένα κοκόρι στην κορυφή της. 

Ο καπνοδοχοκαθαριστής αυτής της χώρας, με την καπελαδούρα του, φέρνει τα πάνω κάτω μόνο με μια σφυρίχτρα. Το ελάττωμά του (μάλλον  το κόλλησε από τα κοκόρια των καπνοδόχων) είναι να κοκορεύεται συνεχώς, κι αυτό θα το πληρώσει χάνοντας μια σπάνια φιλία.                                                                                                                              

Πόσο την απογοήτευσε, χωρίς να το σκεφτεί, τη φίλη του τη Σκιά!                              

Ένα πλήθος χαρακτήρων κυκλοφορεί γύρω από τον πανύψηλο κύριο Θωμαΐνο, προσφέροντας στους αναγνώστες αμέτρητα συναισθήματα, εκπλήξεις και ανατροπές.                            

Το βιβλίο γράφτηκε για να ονειρευτούν περισσότερο όσοι ονειρεύονται, όπως ο Μαραμένος Φίλων, ταξιδευτής ακούραστος, που προσπαθεί με κάθε τρόπο να φτάσει στη Χρωματζαλία.

«Να μπορούσαν τα καπέλα να καταβρόχθιζαν τις κακές σκέψεις των ανθρώπων!», εύχεται ο Θωμαΐνος μας που τώρα κατασκευάζει καπέλα.   

Η εικονογράφηση είναι της Νανάς Παπαδοπούλου.

ISBΝ 978 618 5456 95 5

Σελ. 108

Διάσταση 14Χ21

Βιογραφικό της Βασιλικής Γεωργίου: 

Σε μια πόλη μες την ομίχλη, τις λάσπες του χειμώνα και τα ποδήλατα της άνοιξης, κάνω το 1964 τα πρώτα μου άταχτα βήματα στους δρόμους τις Καρδίτσας.

Ένα γιορτινό πρωινό, κάτω από το κρεβάτι μου, βρίσκω ένα βιβλίο με όμορφο περιτύλιγμα. Τα μάτια μου αστράφτουν, καθώς διαβάζω και καταπίνω λαίμαργα τις σελίδες του παραμυθιού «Η βασίλισσα του χιονιού», παρ’ ότι το βιβλίο που έχω αγαπήσει πιο πολύ είναι «Τα ασημένια πατίνια». Τα βιβλία του σχολείου ήταν τόσο άχαρα μπροστά σ’ αυτά.

Αυτός ο έρωτας με τα παραμύθια, άργησε να εκδηλωθεί, αφού σχολεία, σπουδές, σεμινάρια, και ξανά σπουδές με κρατούσαν προσγειωμένη. Σαν ανταλλάξαμε όμως όρκους αιώνιας αγάπης και σεβασμού, τα μολύβια μου δεν σταμάτησαν να γράφουν παραμυθοϊστορίες. Τόποι αλλοτινοί, χαρακτήρες περίεργοι άλλοτε φιλικοί κι άλλοτε με παραξενιές, τοπία δροσερά, κάνουν το ταξίδι μου μαζί τους συναρπαστικό.

Ονειρεύομαι πως μια μέρα και οι μεγάλοι θα διαβάζουν παραμύθια, τότε ο κόσμος θα αλλάξει και οι καμινάδες δεν θα βγάζουν πια  μαύρο καπνό.

Α, μην το ξεχάσω, πολλά από τα παραμύθια μου τα υπογράφω ως Κίκα.